Geoffrey Chaucer, żołnierz, dyplomata i podróżnik, sędzia pokoju, inspektor celny i urzędnik królewski – a do tego ojciec literatury angielskiej – jest także autorem najstarszego tekstu technicznego w języku angielskim. Niezwykłość tej średniowiecznej pracy zasadza się nie tylko na tym, że w czasach bezwględnej dominacji łaciny jej autor postawił na pisanie o astrologii i astronomii w języku lokalnym, ale też i na tym, że odbiorcą tego uczonego tekstu jest dziesięcioletni chłopiec, który zapragnął nauczyć się… obsługi astrolabium.

Ponad 600 lat później Traktat o astrolabium doczekał się pierwszego przekładu na język polski – a dziś mamy przyjemność przekazać go w ręce naszych czytelników.

W świecie starożytnych odkryć i naukowych innowacji astrolabium jawi się jako jeden z najbardziej fascynujących artefaktów, będący świadectwem ludzkiej ciekawości i dążenia do zrozumienia kosmosu. To narzędzie, które pozwalało dawnym astronomom na badanie nieba, a żeglarzom na nawigowanie po niezbadanych wodach. […] Jego historia rozciąga się od czasów greckich filozofów, przez złote wieki islamu, aż po renesansowe dwory Europy. […] Po dziś dzień jest ono uznawane za jedno z najważniejszych narzędzi w historii nauki i nawigacji.

—Marcin Banaś